Proszek szafranowy Kozani (szafran). 1 g.

Filozofia stosowania żółtka jest podobna do filozofii drogich perfum: używa się go w ilości wskazanej każdorazowo w przepisie, ponieważ w przeciwnym razie smak potrawy ulega zmianie. Żółtko w proszku dodaje się do potraw rozpuszczone w wodzie.

Barwiące, smakowe, aromatyczne i lecznicze właściwości szafranu zawdzięcza on dwóm głównym (aktywnym) składnikom, pikrokrocynie i krocynie, a zwłaszcza ich niesłodzonym częściom, tj. safranalowi w pierwszym i krocetynie w drugim. Pozostałe składniki żółtka to likopen, zeaksantyna, α-β i γ-karoten, węglowodany i olejek eteryczny.
Z pikrokrocyny, w wyniku hydrolizy enzymatycznej, otrzymujemy niesłodzoną część, która poprzez utlenianie przekształca się w safronal, główny składnik olejku eterycznego, któremu zawdzięczamy charakterystyczny zapach żółtka.
Z krocyny, ponownie z kwasem, otrzymujemy niesłodzoną część, krocetynę, która jest głównym pigmentem produktu. W handlu zawartość olejku eterycznego i siła barwienia żółtka (która powinna być jak najwyższa) zasadniczo decydują o jego jakości.
Szafran ma wiele różnorodnych zastosowań. Jest używany w medycynie, cukiernictwie, kuchni, serowarstwie, makaroniarstwie, gorzelnictwie, a nawet w malarstwie. Bizantyjscy malarze często go stosowali.
W medycynie ludowej jest stosowany jako doskonały środek wywołujący miesiączkę, doskonały środek żołądkowy, rozkurczowy i pobudzający. Wielu ekspertów twierdzi, że w małych dawkach łagodzi bóle nerek, pobudza apetyt, a przede wszystkim ułatwia trawienie. Łagodzi również bóle żołądka, histerię, skurcze, krztusiec i kolkę nerwową. Zewnętrznie stosuje się go w leczeniu wyprysków, stanów zapalnych i chorób, głównie klatki piersiowej.
To ich działanie jest uważane za niezwykle cenne, ponieważ wzmacnia obronę organizmu przed wolnymi rodnikami, które z kolei są związane ze starzeniem się skóry, chorobami układu krążenia, artretyzmem, cukrzycą i wieloma innymi problemami. Ponadto żółtko zawiera znaczne ilości witamin (A, C, kwasu foliowego, B6, niacyny, ryboflawiny), a także żelaza, wapnia, magnezu i potasu. Jego głównym makroskładnikiem są węglowodany, podczas gdy zawiera mało białka, minimalną ilość tłuszczu i zero cholesterolu.
Faktem jest, że od czasów starożytnych szafranowi przypisywano właściwości afrodyzjaku. Wielu autorów, zarówno w mitologii, jak i w Starym Testamencie, łączy żółtko z miłością i płodnością.
Do dziś we wszystkich krajach rozwiniętych gospodarczo, a zwłaszcza w Europie, jest ono nadal powszechnie stosowane jako przyprawa do różnych potraw.
W Indiach jest nadal powszechnie używane jako kadzidło podczas ceremonii religijnych, a także do barwienia szat kapłanów – zwyczaju, który praktykowali starożytni Egipcjanie i Rzymianie.