Mędrzec z Krety Język migowy. 30g.

Szałwia kreteńska różni się jakościowo od innych rodzimych i uprawianych greckich gatunków ze względu na mikroklimat Krety.

Wyjątkowa jakość, ręczne zbieranie, wyjątkowa czystość i
odurzający aromat gęstych, kędzierzawych liści szałwii kreteńskiej
sprawiają, że ten gatunek jest wyjątkowy i popularny.
Można ją stosować wewnętrznie, ale także w formie płynu do płukania jamy ustnej, na zapalenie i krwawienie dziąseł (gingivitis), języka (glossitis) lub ogólne zapalenie jamy ustnej (stomatitis).
Jest niezwykle skuteczna w leczeniu aft. Jako płyn do płukania gardła pomaga w leczeniu zapalenia krtani, gardła, migdałków i ropnia okołomigdałkowego.
Stosowana jest na niestrawność.
Spożywana wewnętrznie zmniejsza pocenie i może być stosowana w celu zmniejszenia produkcji mleka matki. Jako kompres wspomaga gojenie się ran.
Oprócz wspomagania odchudzania poprzez stymulację metabolizmu, szałwia jest smaczna, aromatyczna i pomaga w usuwaniu nadmiaru płynów z organizmu.
Jej szeroki zakres zastosowań obejmuje takie schorzenia, jak zapalenie krtani, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli (działanie zmiękczające, wykrztuśne i przeciwbakteryjne), biegunka, zapalenie żołądka i jelit, czerwonka (działanie ściągające i antyseptyczne), bolesne miesiączkowanie, upławy, niedociśnienie, cukrzyca, zapalenie stawów. Wspomaga również trawienie i zapobiega tworzeniu się gazów (wzdęcia, problemy trawienne), działa moczopędnie i przeczyszczająco, antyseptycznie (na afty i nieświeży oddech), przeciwnowotworowo.
Szałwia jest również bardzo skuteczna w leczeniu neuropatii, depresji, osłabienia nerwowego, bolesnego miesiączkowania i wahań nastroju po menopauzie.
Nie należy go stosować u matek karmiących i małych dzieci (wysoka zawartość ketonów), ani u kobiet w ciąży.
Szałwia była znana również w starożytności i wspominają o niej Dioskurides, Aecjusz, Hipokrates i Galen, którzy szczególnie ją cenili, stosując ją na ukąszenia węży, ale także jako środek wzmacniający umysł i ciało. Jeśli natrzemy świeżymi liśćmi szałwii miejsca ukąszeń owadów, obrzęk ustąpi.
W starożytnej Grecji kobiety witały mężczyzn z wojny napojem szałwiowym, aby „pobudzić” płodność. Dioskurides zalecał go na krwawienie i na okresy rozwiązłości.
Chińczycy nazywają go greckim pędem i uważają go za lepszy od herbaty, ponieważ przez wieki rozwijali unikalny system tradycyjnej medycyny opartej na ziołach. W średniowieczu zamieniali trzykrotnie więcej najlepszej jakości herbaty na niewielką ilość szałwii.
Francuzi nazywają go herbatą grecką i używają go, podobnie jak reszta Europejczyków, nie tylko w celach leczniczych, ale także kulinarnych.
Karol Wielki odegrał kluczową rolę w jego rozpowszechnieniu, a jego syn umieścił szałwię w dekrecie wymieniającym rośliny, które miały być uprawiane w posiadłościach królewskich.
Podobno podczas wielkiej epidemii dżumy, która wybuchła w Tuluzie w 1630 roku, kilku złodziei ograbiło zwłoki, nie zarażając się. W trakcie procesu oddawali życie za sekret swojej odporności – maść, którą sporządzali z szałwii, tymianku, lawendy i rozmarynu.
Dzięki zawartości garbników szałwia działa szczególnie tonizująco. Pomaga w przypadku osłabienia żołądka, poprawia pamięć, przeziębienia i zmniejsza intensywne pocenie.
Sposób użycia: Wsypać 1-2 łyżeczki do szklanki ciepłej wody, moczyć (napar) przez 7-10 minut, odcedzić i wypić.
Napój można pić 1-2 razy dziennie.
Stosowana zewnętrznie szałwia wspomaga gojenie i odkażanie ran, łagodzi i zapobiega artretyzmowi, powodując miejscowe przekrwienie.
Zastosowania: Idypoto z szałwią (wykonane z 30 g liści, które pozostawia się na 8 dni w 500 g raki lub alkoholu)